Krzysztof Pawlisz
Urodzony 16 maja 1977 r. w Krakowie. Naukę gry na organach rozpoczął w wieku trzynastu lat w Państwowym Liceum Muzycznym w Krakowie. Praca pod kierunkiem Aleksandry Gawlik zaowocowała zdobyciem kolejno dwóch nagród na Ogólnopolskich Przesłuchaniach Uczniów Klas Organów Szkół Muzycznych II st. we Wrocławiu: III miejsca w 1994 r. oraz I miejsca w roku 1996. W latach 1996-2001 jako student Akademii Muzycznej w Katowicach kontynuował naukę w klasie organów Juliana Gembalskiego. Zetknięcie z charyzmatyczną osobowością profesora – organisty a zarazem improwizatora – stało się silnym impulsem do pracy nad sztuką improwizacji. Dużą rolę w kształtowaniu wrażliwości muzycznej K. Pawlisza odegrali w tym czasie także: Monika Dąbrowska (Dabrowska-Beuzelin) – asystent J. Gembalskiego, oraz Marek Toporowski – nauczyciel gry na klawesynie.
Bliższe zetknięcie z dawną muzyką francuską podczas wakacyjnych kursów w St-Bertrand-de-Comminges prowadzonych przez Michela Chapuis skłoniło K. Pawlisza do podjęcia studiów w Conservatoire National Supérieur de Musique de Lyon (2001-2004) w klasie Jeana Boyer. Ten etap drogi artystycznej odegrał decydującą rolę w jego karierze. Sposób podejścia do muzyki, wskazówki wykonawcze i smak muzyczny mistrza stanowić będą odtąd główny punkt odniesienia w poszukiwaniach ideałów artystycznych jego ucznia.
W konserwatorium lyońskim K. Pawlisz doskonalił też swe umiejętności pod kierunkiem pedagogów: Liesbeth Schlumberger, Louis Robilliard (interpretacja organowa), Loïc Mallié, Gabriel Marghieri, Franck Vaudray (improwizacja organowa), Jacky Piscione (zagadnienia muzyki dawnej). Jesienią 2002 r. odbył czteromiesięczny kurs w Sweelinck Conservatorium te Amsterdam w klasie organów Pietera van Dijka (w ramach programu Erasmus). W roku akademickim 2003-2004 sprawował funkcję organisty-asystenta w katedrze św. Jana w Lyonie. Znaczący wpływ na kształtowanie się poglądów estetycznych K. Pawlisza wywarło spotkanie z Jeanem Jaquenod, honorowym organistą tytularnym katedralnych organów Ahrenda.
W roku 2002 zdobył II miejsce (ex æquo, I miejsca nie przyznano) na Międzynarodowym Konkursie Organowym w Magadino (Szwajcaria), zaś w 2006 r. V miejsce na Międzynarodowym Konkursie w Brugge (Belgia). W roku 2012 uzyskał w Akademii Muzycznej w Krakowie stopień doktora sztuki muzycznej w dyscyplinie artystycznej Instrumentalistyka. W swej pracy doktorskiej napisanej pod kierunkiem Dariusza Bąkowskiego-Kois Jehan Titelouze – stylistyka dzieł i koncepcja organów jako inspiracja do improwizacji przedstawił m.in. autorską metodę nauki improwizacji w stylach operujących renesansowymi technikami kontrapunktycznymi.
Koncertował jako solista w Polsce, Francji, Szwajcarii, Niemczech, Włoszech oraz na Ukrainie. Często występuje w towarzystwie zespołów wokalnych śpiewających chorał gregoriański lub monodię średniowieczną, improwizując na organach interludia w technice alternatim lub tworząc komentarze muzyczne nawiązujące do wykonywanych śpiewów. Od 1998 r. regularnie współpracuje z chorzowskim zespołem gregoriańskim Schola Cantorum Minorum Chosoviensis (z którym też zrealizował projekt fonograficzny Harmonie Universelle) oraz krakowskim zespołem Flores Rosarum.
Jako pedagog związany był z Archidiecezjalną Szkołą Muzyczną im. Kard. Franciszka Macharskiego w Krakowie oraz z Międzyuczelnianym Instytutem Muzyki Kościelnej w tymże mieście. Obecnie, od roku 2018, jest adiunktem na Wydziale Muzyki Kościelnej Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Od roku 2017 pełni funkcję organisty w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Krakowie.
